Alkanistan

Beyaz ve yeşilin adeta dans edercesine ahenk bulduğu Alp dağlarının eteklerinde, özellikle Avrupa mimarisini olağanüstü bir görsellikle gözler önüne seren, izlemesi fevkalade keyif verici şahane bir filmdi. Görüntü yönetmeni Bojan Bazelli’nin muhteşem kamera teknikleri ve yakaladığı inanılmaz etkileyici açılar sayesinde kendinizi kamerayı kumanda eden iki çift elin sahibi gibi hissediyorsunuz. Filme ev sahipliği yapan, Almanya'nın küçük bir kasabası olan Hechingen'de ki Hohenzollern Şatosunun her bir taşı buram buram tarih kokuyor. Osmanlı tarihinde de örnek alınan, Avrupa Barok tarzına kesinlikle muhteşem bir örnek. Bazı izleyiciler filmin oldukça uzun sürmesinden dem vurmuşlar lakin kendi açımdan değerlendirecek olursam tek bir an bile sıkıldığımı söyleyemem. Zaman adeta duru bir su gibi akıp geçti. Öte yandan bu kadar kaliteli ve üzerinde ciddi anlamda emek harcanmış bir film ile karşılaşacağımı tahmin etmiyordum. Sergilenen oyunculuk performansları da hayli tatmin edici düzeydeydi. Dane DeHaan’ nin Leonardo DiCaprio ile olan benzerliği hasebiyle midir bilinmez, hikayenin genel atmosferi bana Zindan Adası filmini hatırlattı. Kurgusu, çekim teknikleri ve en önemlisi filme konu olan Hohenzollern Şatosu, izleyiciye büyüleyici bir görsel şölen yaşatıyor. Psikolojik gerilim türünden hoşlananlar için kesinlikle kaçırılmaması gereken bir yapım.

Tropikal iklimin hakim olduğu, el değmemiş doğal güzelliklere ev sahipliği yapan Karayip Adalarının eşsiz manzarası eşliğinde, tatile giden bir ailenin gerilim ve heyecan dolu hikayesine tanıklık ediyoruz filmde. Dünya literatüründeki en pahalı ve lüks otelleri bünyesinde barındıran Barbados adasının da aralarında bulunduğu, deyim yerindeyse Cennetten bir köşe olarak adlandırabileceğimiz muhteşem görselliğe sahip bir bölge. Ben senaryoyu biraz klişe buldum. Örneğine oldukça sık rastladığımız bir seyir yaşatıyor olsa da, izleyiciyi hikayeden koparmamayı başarıyor ve beklentiniz yüksek değilse şayet tatmin olma ihtimalinizi yükseltebiliyor film. Genel konsepti ve girizgah bölümünü değerlendirme aşamasında, John Erick Dowdle yönetmenliğinde ki ''No Escape'' filmi tadında bir beklenti içerisine girmek üzereydim lakin sonrasında uzak bir ihtimal olarak kaldı bu düşüncem. Sonuç olarak ben de haz bırakan en büyük etken Karayip Adalarının müthiş görselliği oldu. Kötü bir filmdi demek biraz haksızca bir yorum olur fakat mübalağa yaparak büyük övgüleri de hak ettiğini düşünmüyorum açıkçası. Orta seviyenin bir tık üzerindeydi bana göre.

İspanyol zekasının el değdiği, adeta bir nakış gibi işlenen kurgusuyla izleyiciyi son dakikaya kadar ilgi odağının merkezinde tutmayı başaran oldukça kaliteli bir film. Başımıza gelen aksiliklerin içinde bazı fırsatlar gizlidir. Bütün mesele, pes etmeden ve yılgınlığa kapılmadan, bu fırsatları fark edebilmektir. Doğru gitmeyen şeyleri fark etmeli, geliştirmemiz gereken parçayı bulmalı ve onun üzerinde çalışmalıyız. İşler kötü gittiğinde, insanlar kendilerine acıma eğiliminde oluyorlar. Yepyeni bir şekilde düşünmenizi sağlayacak olan bir bakış açısı edinmenin yolu ise, şükretmeniz gereken şeyleri görmenizden geçer. Beklenmedik aksilikler karşımıza çıktığında, genelde korkuya kapılırız, endişelenme ve vazgeçme isteği, ayrıca şüphe duygularıyla tepki veririz. Karşımıza çıkan zorlukları aşabileceğinizi bilmenin güven duygusu, insanı güçlü kılıyor. 'Büyük bir krizi fırsata çevirmek nasıl başarılır' sorusuna cevap niteliği taşıyan, 'Yakınıp sızlanmayı, kendinize acımayı bırakın' dercesine öğütler veren izlenmesi gereken bir yapım.