Ayhan K.

Antohny Hopkins’in oyunculuğunu bir kere daha döktürdüğü bir dram filmi olmuş. Filmin en büyük özelliği olayları yaşlı adamın gözünden aktarıyor olması; böylece izleyiciye ister istemez empati yapma imkanı doğuyor ve bu da etkileyiciliği artırıyor.. Dram türünün başarılı örneklerinden…

Birçok hiking filmi, belgesel tarzında youtube gopro videoları ve gerçek hikayeleri izlemiş biri olarak beni zerre tatmin etmemiştir. Görsel açıdan yetersizliğini ifade etmem gerekirse, sanal bir tilki barındıran doğa filmidir. Bir iki manzara dışında -ki bunlar flashbacklerle zort diye bölünerek keyfi kaçırılmış olanlar- insanı sarmayan mekanları içeriyor ve daha kötüsü kişinin doğa ile etkileşimi de minimumda. İçinde barındırdığı anne karakterinin doğallığı haricinde at çöpe gitsin bir film. Derinlik sıfır, konu yüzeysel, görsellik ve müzik desen o da yok. Eğer yol ve doğa filmi istiyorsanız başka alternatifleri değerlendirin derim.

Saçmalıklarla dolu bi film. Senaryo sırf başroldeki kutsal aile üzerine kurulu, ailenin kılına bile zarar gelmeden filmi tamamlamak. Yönetmenin bize gösterdiği masum bir Amerikalı aile (sembol olarak da iki kız çocuğunu kullanmış) Ailemizin elini attıkları yardım istedikleri suçsuz insanlar onlar için ölüyor, onlar kaçmaya devam.. aile içi tartışmalar konuşmalar da aşırı saçma. Ailemiz mucizevi şekilde savaşın içinden kılına zarar gelmeden kaçıyor. Başları sıkışınca ailenin kurtacı meleği CIA ajanı Hammond birden oraya ışınlanıyor. Suya ulaşım hakkı ellerinden alınmış bir halkın isyanı, bir katliam ve linç eylemi olarak gösteriliyor. Bu isyancılar da sizin gibi çocuklarını korumaya çalışan insanlar aslında ama Amerikalı ailenin karşılarında gördükleri, çocuklarını kurtarmaya çalışan masum ve ezilmiş bir halk değil, alenen sapık ve sadist bir grup. Film baştan sona saçmalıklarla mantık hatalarıyla dolu vasatın bile altında. Mantık hatası ayıklamadan izlemek zor. O gerilim sürecinde ailenin davranışları, aralarında geçen konuşmalar ve aile bireylerinin ruh hallerindeki tutarsızlık ve mantıksızlık daha 2 dakika önce ailenin gözleri önünde insanları kesip biçmişler (aile saklanıyor bu arada) olayın hemen sonrası çocuk çişinin geldiğini söylemiş, anne yap altına kızım demiş ve cesetlerin arasında çocuğun takıldığı nokta "altıma işeyemem ben artık çucuk diilim" anne babanın yap altına kızım bu seferlik diye devam konuşmaları ve çabaları vs.. !!?? Çatıda insanlar birer birer katlediliyor, kadın atlayacak ama korkuyor ve başlıyor karı koca ikna tartışmaları?? Normal bir gerçeklikte insanın korkudan bakmadan aşağı atlaması gerekir hani. Bir başka sahnede aile kafalarının üstünden uçan mermilere rağmen yara almadan kurtulmuşlar bir duvarın ardına sığınmışlar, aile kendi arasında kakara kikiri muhabbete başlıyor, minik kızları "hadi benim doğumumu anlat" falan diyor :))

Tamamen zaman kaybı. Ne bir mizah var ne bir kalite! Berbat bir film. Güldüm diyenlerin espri anlayışını çok merak ediyorum. Zerrece mantık ve komedi yok sıkılıp yarıda çıkılan bir film. Uzun zamandır izlediğim en kötü filmdi. Mevzu sadece film yapalım olsun olmamalı. Ya da toplumla dalga geçmek olmamalı. Kesinlikle çok vasat bir filmdi.