Erdem A.

Bazı yorumlarda okuyabileceğiniz kadar kötü bir film olduğunu düşünmüyorum. Filmde tek tük, fark etmesi ve giderilmesi çok basit mantık hataları var ve oyunculuklar pek de iyi değil. Ayrıca doğal olarak, sınırlı sayıda mekan ve oyuncu var. Sanırım, beğenilmemesine sebep olan kusurlar bunlar, ancak ne olursa olsun kurgusunun tüm bu kusurları örttüğünü düşünüyorum. Sağlam bir kurgusu var. Paralel evren, zaman yolculuğu ve kısır döngü konularına yakışıyor ve hakkını veriyor. Son olarak, tek bir soruda merak uyandırmak ve bu merakı sona kadar sürdürüp cevaplandırmak yerine sürekli merak uyandırıp gidermeleri, yani film boyunca yeni düğümler ve çözümlerini göstermeleri çok hoşuma gitti. Kısaca başyapıt olmasa da izlemeye değecek bir filmdi.

Sürekli ağlamak ve yer yer boş laf çevirmek dışında filme katkısı pek olmayan kız çocuklarına ve baş kahramanımızın, en azından bu tarz bir filme göre, fazlasıyla "pısırık" olmasına aldırmaz ve ilk bir saatlik kısımda filmi kapatmamayı başarabilirseniz; son yarım saatiyle, soruların cevap bulduğu kısım ile, tüm bu kusurlarını telafi edip vasat olmaktan sıyrılmış bir filmdi.

Acı da olsa gerçek şu ki: film, ilk yarım saatten sonra gittikçe sıradanlaşıyor. Siz de zamanla üzülmez, sevinmez ya da gerilmez hâla geliyorsunuz. Kendi adıma söyleyeyim, filmin sonunda duvarı seyrediyor gibi hissettim. Anlamsız ve değersizdi. Beğen'e basmamın sebebi ise bahsettiğim ilk yarım saat. Her ne kadar devamı hayal kırıklığı olsa da başları mükemmeldi. Çocuklara neden bu şekilde muamele yapılıyor? Onların farkı, çevredekilerin amacı ne? Bu soruların cevabını yirmi dakikada alıp devamında sıradan zombi-hayatta kalma filmlerinin biraz süslenmiş halini izlemektense "başı" diye tabir ettiğimiz kısım ortalara kadar uzasaymış ve detaylandırılsaymış, işte o zaman gerçek bir gizem filmi olur ve izleyenler devamının sıradan olmasını bu kadar umursamazmış.

Konusu sıradan, bakış açısı muazzam, işlenişi ise vasat. Sırf farklı bir şey izleyecek olmanın heyecanı ile film boyunca ruhumu sömüren renkleri ve efektleri görmezden gelip, bir vampir filmine göre böyle durağan olmasını umursamadım ancak sonu hoş görülmeyi dahi hak etmeyecek kadar kötüydü. Yapımcılar resmen: "Bizde tüm vampirlerin tedavi oluşunu gösterecek imkan yok. En iyisi Ethan Hawke çıkıp bir şeyler zırvalasın. Al sana final! Oldu bitti." demişler...

Boş bir filmdi. Yarıda bırakmak istemediğim için bir an önce sonun gelmesini beklediğim filmlerden... Kurgu çok zayıf. Senaryo sanki on yaşındaki bir çocuğun elinden çıkmış gibi, basit ve tutarsız. Filmde soru sorulmuyor ve cevap aranmıyor. Siz de merak ettikleriniz ile öylece kalakalıyorsunuz. Sanırım sadece animesini izleyenlerin tatmin olması için çekilmiş çünkü şahsen, ajinler ve hayaletlerinin hikayesi, karakterlerin geçmişleri ve ilişkileri hakkında daha çok detay beklerdim ancak filmin başında edindiğim üç beş bilgiden fazlasını edinemedim, bir buçuk saat boyunca havadan sudan bahsedilen diyalogların arasına yalandan da olsa sıkıştırılmadığı için. Son olarak, demem o ki, hala yer yer çıkıp güvenlik güçleri adı altında toplanan onlarca beceriksizin bir yerlerini tekmeleyen birini izlemek isteyenler, koca bir hükümetin bu adama bulduğu tek çare geçenki seferden daha fazla adam göndermek olurken birden bu işin erbabı kesilmesi; kulağınıza çok da saçma gelmiyor ise, buyurun izleyin.

Çok daha başarılı örneklerini görsek de bir İspanyol filmi olarak, zekice tasarlanmış kurguya sahip ancak ilerleyiş konusunda aynı şeyleri söylemek zor, çünkü bir tık sıkıcı. Aslında bu tarz filmlerde ilerleyişin biraz sıkıcı olması doğal bir durum çünkü sonda son on dakikada izledikleriniz size tüm bu ufak kusurları unutturur ancak sonunda da birkaç tane dahice doğaçlama dışında pek bir şey veya bir ters köşe yok. Bu nedenle benim için "orta şekerli" bir filmdi.

Uzun zamandır; şöyle buram buram bilim kurgu kokan ve bunu her bir sahnesinde, her bir detayında hissettiren bir film izlememiştim. "Yaratıcıyı aramak?", böylesine uçuk bir soruyu sormaları ve fantastik değil de bir bilim kurgu filminde işlemeleri beni fazlasıyla heyecanlandırdı ve tüm beklentilerimi de karşıladı. Ayrıca uzayı günümüz gerçekliğiyle değil de bu şekilde ele alan filmleri hep sevmişimdir. Yıllar süren uzay yolculukları, uyku kapsülleri, içerisine dünyaları sığdırdığın uzay gemileri... Bunlar beni hep heyecanlandırmıştır ve bu filmde de yer alması çok hoşuma gitti. Son olarak film ilk dakikadan son dakikaya görsel bir şölendi. Sahneler, efektler, mekanlar, kostümler, araçlar...

Filmi yarıda bırakmamak için resmen kendimle savaş verdim! Oyunculuklar ve işleniş bayağı bir vasat. Ölüm anında olanlar konusunda ise, ister gerçek ister bilim kurgu veya fantastik, işlenebilecek onca şey varken sadece insan vicdanına değinmeleri çok yetersiz olmuş. Bir de, şahsen, bu tarz bir filmden beklediğimin aksine, sonlara doğru, başka bir sahne tekniği kalmamış gibi "jumpscare"i dayatmaları da bir o kadar gereksiz. Filmi izleyen birçok kişinin dediği ve konuyu duyar duymaz heyecanlanıp yorumlara göz atanların da, eminim ki, diyecekleri gibi: "Sadece fikir güzel, gerisi boş!".

Başrol karakterimiz Danny Ocean; hapiste yattığı süreçte, yemeden içmeden bu planı düşünmüş sanırım çünkü böyle kusursuz bir planın başka bir açıklaması yok.

Lost Highway ve Enemy'i art arda izledikten sonra, arama ciddi bir mesafe koymuştum psikolojik-gerilim filmleri ile. Açıklamayı okuyunca ise "Bakalım, ne kadar özledim acaba bu filmleri?" dedim ve tam pek de özlemediğimi düşünürken; son da, bu tarz filmlerde her zaman göremesek de, olayı bir noktaya bağladıkları için beğendim.

Kısır Döngü ile ilgili; Muholland Drive, Lost Highway veya Memento kadar karışık, çıtayı o kadar da yükseltmemek gerekirse de Predestination tadında bir film ya da Inception'lar, Interstellar'lar veya yeni bir Source Code, Groundhog Day (ismini, film de de duyacaksınız) beklerken; böyle bir ergen filmi izlemek, insanı hayal kırıklığına uğratıyor. Before I Fall gibi ama daha rezalet. Kızın aynı güne tekrar uyanışlarından birinde, normalin aksine hiç konuşmadan odadan çıkıyor ve dışarıda olanlar diğer günlerdeki gibi, birebir aynı oluyor. Küresel ısınma ile ilgili imza toplayan kızın farklı biriyle muhatap olması; sanırım, marşlarını söyleyen sporcuların farklı bir kıtayı söylemesi, Tree'nin kendisini tekrar aramasını isteyen adamla Tree'nin farklı bir yerde karşılaşması daha mantıklı olabilirdi. Tamam, belki gereksiz bir detay gibi ama şahsen bekliyordum. Ayrıca; yaşadığı travmalar nedeniyle doktorunun bile "Ölmüşsün ancak yaran yok." dediği, çökmüş bir kızın, sözde katilini bulması ve kafasına bir kez vurması ile üniversite okuyan ve kötü olduğunu kendisi bile kabul eden bir genç kız olmaktan çıkıp her ne kadar sosyal hayatta, hanım hanımcık olsa da mevzuya Black Widow tavrıyla ancak topuklu ayakkabıyla gidip emniyetini açma refleksine sahip olmadığı yani muhtemelen ilk kez kullandığı silahla paniksiz ve korkusuz üç el ateş edip hepsinde de isabet ettirmesi ve aranan bir seri katili öldürdükten sonra elini kolunu sallaya sallaya evine gitmesi, biraz garip (!) geldi. Son olarak, hayatımda Carter kadar boş ve saf bir karakter görmedim. Tree'nin kendi kendine konuşmasını engellemek için yazılmış, herhalde. O kadar sahnede yer alıp olay gidişatını etkilememek de zor olsa gerek. Hiçbir yeri mi beğenmedim? Aslında, Tree'nin yediği kekten zehirlenmesi ve her şey bitti sanarken aynı güne tekrar uyanması güzeldi ancak tüm bunların sebebinin tıp okuyan bir kızın kıskançlığı olması ve bu kızın içinden bir seri katil çıkması da "biraz garip" gelen diğer bir taraf.

Bazen, sitedeki "çok beğenilenler" kısmından mı film bakıyorum yoksa IMDb top 100'mü karıştırıyorum anlamıyorum çünkü iki yerde de filmler, yerini fazlasıyla hak ediyor. İşte bu da onlardan bir tanesi. Özgün olmasa da ilginç, pek değinilmeyen bir noktaya parmak basıp harika bir senaryo hazırlamışlar. Çekimler ve sahne dizaynları ilgi çekici. Filmin en başlarında verilen gizem, sona kadar başarıyla taşınmış ve tutarlı bir şekilde bağlanmış. Özellikle; ortalardan itibaren gördüğümüz bilgisayar implantasyonlarını, başka filmlerde de benzerlerini görmüş olsak da bu filmde iş, az buçuk da olsa cerrahi boyutlarıyla anlatıldığı için çok hoşuma gitti. Son olarak başta, konuya özgün demememin sebebi: "RoboCop". Onda da konu, hemen hemen aynı olmakla birlikte ilerleyiş de benziyor ancak bu, "Upgrade"in "RoboCop çakması" olduğu anlamına da gelmiyor hatta böyle olduğunu tahmin edenlere şimdiden söyleyeyim: şu an, aynı şekilde düşünen ve bu nedenle uzun süredir bu filmi erteleyen birisinin yorumunu okuyorsunuz :D

Daha önceden de birkaç kez yaşadığım bir durumu, tekrar yaşadım. Filmin fotoğraflarına ve türüne bakarak "Bu film, kesin şunu anlatıyordur." şeklinde bir ön yargı benimseyip geçtim ki bu film buna çok açık. Tekrar karşıma çıktığında ise açıklamayı okuma zahmetinde bulunup filme bir şans verdim. Sonuç olarak "Neden daha önce izlemedim?" dedim. Lazer silahları, plazma topu atan tanklar, manyetik kuvvetlerle uçan motorlar, insanların fiziksel özelliklerini katlayan dış iskeletler, hologram teknolojisi ile çalışan bilgisayarlar... Saydığım bunca şey ''Biz çok gördük böyle bilim kurgulu, vurdulu kırdılı filmleri...'' ifadesinde geçen filmlerde bulunan onca "havalı" şeylerden birkaçı. Üstelik bu filmde, o saydıklarım kadarı da yok. Peki buna rağmen, bu filmi diğerlerinden ayıran şey ne? Cevabı çok basit; bu sefer de o filmlerde zayıf olan şey: Kurgu. Sağlam bir kurgu. Güzel tasarlanmış, işlenmiş ve bir de bilim kurguya, gizemi katan bir kurgu eklenmiş. İşte bu nedenle; olağanüstü şeyler görmek veya manzaralar seyretmek dışında bir de "film" izlemek isteyenler, doğru yerdesiniz :)

Senaryo ve oyunculuklar, çekimler ve müzikler güzel ancak sadece güzel. Kaan'ın da dediği gibi biraz şundan, biraz bundan. Ne bir artısı ne de bir eksisi var yani filmde bayıldığım bir şey olmadığı gibi bir tane dışında beğenmediğim pek de bir şey yok. O da Angie karakteri. Bana göre başrolümüzün sevgilisi ve ortağı için fazla pasif kalmış. Diyalogları çok kısa olduğu gibi hikayeye katkısı ve etkisi de yok denecek kadar az. Filme o kadar da çok bayılmamam konusunda ise çok daha iyilerini izlemiş olmamın etkisi de büyük sanırım. Yine burada tavsiye edilen: Gone Girl, Contratiempo ve El Cuerpo, aynı türde fakat çok daha kaliteli ayrıca sitenin en popüler filmlerinden. Tavsiye ederim.

"Çerezlik" tabirine cuk oturan bir film. İzlerken; "Kötü" demek aklınızdan geçmiyor. Canınızın sıkılası gelmiyor ancak "Şöyle güzel, böyle güzel." demeye de diliniz varmıyor. Tutarlı ve biraz sıradan ama yer yer şaşırtan senaryosu ve sevimli oyunculukları ile insanın ruhunu dinlendiren, yani tam da "Hafta Sonu Tadında" bir film.

İzlediğim en doğal filmlerden birisi diyebilirim. Her sahnede; her şey, en ufak detayına kadar düşünülüp olabildiğince gerçekçi şekilde tasarlanmış. Kan, yara, o coğrafya ve zamana özgü kılık kıyafet ve araç gereçler... Özellikle Leonardo Dicaprio, bu filmde, Oscarlık oyunculuk neymiş; rolü oynamak yerine resmen yaşayarak göstermiş. Ayrıca sonda, ikilinin birbirlerine oynadıkları, basit ama zekice oyunlar sayesinde; film sıradan bir intikam sahnesi ile de bitmemiş oldu. Son olarak, bu film aracılığı ile, ilk kez bir insana ayı saldırısını da canlı canlı görmüş oldum. Teşekkürler :D