Alkanistan

'Ben hayatta kalmak istemiyorum, YAŞAMAK istiyorum'... Bu olağanüstü senaryoya dair en akılda kalıcı söz kendi adıma söylemem gerekirse buydu. Zalimin zulmünü, en acı şekliyle her bir zerrenizde hissedebildiğiniz, çaresizce çırpınarak yaşam savaşı verirken ne denli büyük bir ızdırap girdabında kaybolduğunuzu fakat tüm ümitsizliklere rağmen her zaman bir UMUT olduğunun çok çarpıcı bir dille ele alınışına tanık oluyorsunuz... Gerçeklik payının oluşu da muhakkak ki filme ayrı bir kalite ve izlenebilirlik katıyor. 12 yıl.. Mutlu bir hayattan, sevgi dolu bir yuvadan koparılıp; sömürülen, hor görülen, işkencelere maruz kalan, yaşanmaması gereken her ne varsa hepsine en kötü haliyle şahit olan Solomon Northup'ın dram yüklü hikayesi.. Yüzyıllardır süregelen bu ırk ayrımcılığı yeni yeni izini kaybettirse de kalıntıları halen bazı ülkelerde devam etmekte. Çok tuhaf bir ironidir ki; zenci oldukları için zulme, hakarete maruz bırakılan, ötekileştirilen bir toplumun üyesi şuanda bir dönem ABD başkanlığı yapmıştı. Hayat ne garip... Bugün size verdiğini yarın hiç düşünmeden geri alabiliyor. Alırken de pek insaflı davranmıyor. Gerçekten fevkalade bir filmdi.. Keşke olmasaydı, tüm bunlar yaşanmasaydı diyebileceğimiz acı gerçekleri ACITARAK gayet etkili bir şekilde izleyiciye aktarmışlar.

Muhteşem oyuncu kadrosuyla, inanılmaz senaryosuyla ve küçük bedenlerden çıkan EXTRA büyük oyunculuk performanslarıyla olağanüstü bir filmdi... Farklı platformlarda filmle alakalı olarak, günümüz insanının son dönemlerde pek sık kullanır olduğu ERGEN FİLMİ yakıştırması her zaman beni rahatsız etmiştir. Çok merak ediyorum acaba bu terimi kullananlar hayata birer yetişkin olarak mı başladılar? Geçmişini unutanın geleceği olamaz sözünü hatırlatmak isterim. Hepimiz genç olduk, sevdik, sevildik, yeri geldi yalnız kaldık, yeri geldi dışlandık ve en önemlisi İLK AŞK' ı tattık.. Gençlikte yaşanan tüm heyecanları mükemmel bir kurguyla harmanlayarak başarılı bir yapım çıkmış ortaya.. Logan Lerman'ın çok iyi bir potansiyeli var ve ekrana çok yakışıyor. Keza Emma Watson için zaten söylenecek söz yok. Başarısını her filmle kanıtlayan ve günden güne pekiştiren, gözümüzde hiç büyümeyecek, her daim Hogwarts'ın minik tatlı cadısı olarak kalacak bir oyuncu. Beklentilerimin çok çok üzerinde çıkması beni hem şaşırttı hem de mutlu etti. Rica ediyorum eğer bir film izlemeye karar verirseniz yapılan yorumları okumadan izleyin. İnanın bana çoğu zaman çok yanıltıcı olabiliyorlar.. Ve tekrar rica ediyorum ki tamamen tarafsız ve ön yargısız bir bakış açısıyla izleyin....

Hiç kuşkusuz kendi türü arasında son yıllarda izlediğim en başarılı örneklerinden biri.. Konuların eş zamanlı olarak birbirleri ile olan bağlantıları, seçilen karakterlerin uyumluluğu ve ele alınan sanal gerçeklik muhteşemdi.... Neredeyse hayatımızın büyük bir bölümünü hakimiyeti altına almış olan Sanal Dünya içerisinde oynanan tuhaf oyunlar, ziyan olup giden hayatlar ve en acısı da ölüme kadar varabilen ciddi sonuçların ekseninde dönen başarılı bir hikaye. Ne yalan söyleyeyim bu kadar sağlam bir senaryo beklemiyordum. Beklentilerimin çok çok üzerinde harika bir film izledim. Hele ki sanal ortamlarda dönen sahtekarlıkların kurbanı olan ve birebir yaşayan biri olarak daha bir sarstı film beni. Özel veya genel olarak tüm yaşantımızın ayrıntılarını paylaştığımız sosyal medyanın, insanın başına ne denli büyük sorunlar açabileceğinin en çarpıcı örneğiydi aslında Disconnect. Tüm hayatımızı endekslediğimiz internet ortamında, ne kadar dikkatli olmamız gerektiğini merkezine alan muazzam bir yapım.

Kelimelerin kifayetsizleştiği nadir filmlerden birisi.. Tek kelime ile MÜKEMMEL... The İmpossible filminden sonra, beni derinden etkileyen ve içimi sızlatan harikulade yapımlardan birisiydi. Hiçbir çıkarı ve menfaati olmaksızın sadece sevginizle yetinmeyi bilen nadide bir hayvan. Akıl alır gibi değil. Dile kolay tam 9 yıl boyunca her gün aynı yerde ve aynı saatte beklemek.. UMUT gerçekten yaşama sıkı sıkıya tutunmak için belki de sahip olunabilecek en güçlü duygu.. Şu an hissettiğim duyguları ifade etmekte inanın zorlanıyorum. Sahip olduklarımıza rağmen; derdini, kederini, acısını vs... gibi duygularını dillendiremeyen bir hayvan kadar olamamak, insanoğlu için içler acısı bir vaziyet. İnanılmaz derecede etkileyici ve ibret verici bir filmdi. Şiddetle tavsiyemdir..

Bu filmin üzerine ne söylenebilir bilemiyorum açıkçası. Christian Bale'in film için girdiği ölümcül olarak niteleyebileceğimiz diyet sonrası halini gördüğümde gözlerime inanamadım. Zannediyorum bir oyuncunun sinema tarihinde bir film için yapabileceği en özverili tavırlardan biridir bu. Christian Bale, bu film için özel bir diyetle 82 kilodan 54 kiloya düşmüş. Aslında 45 kiloya düşmesi planlanmış ama sağlık nedenlerinden dolayı buna izin verilmemiş. 28 kiloluk bu kayıp bir aktörün bir film için kaybettiği en yüksek miktar olarak rekor kitaplarına geçmiş.. İnanılır gibi değil gerçekten. Adeta tanınmaz haldeydi. Bir yıl hiç uyumayarak nasıl hayatta kalınır pek emin değilim. Vücut yorgun düşer ve gerekli fonksiyonlarını tam anlamıyla yerine getiremez diye düşünüyorum. Evet insomnia (uyuyamama) hastalığı varolan bir rahatsızlık lakin koskoca 1 yıldan bahsediyoruz. Bu uykusuzluk neticesinde yaşanan psikolojik sendromlar, sürekli gelgitler yaşayan bir hafıza ve akıl oyunları oynayan bir beyin... Neyin gerçek neyin sahte olduğunu anlayabilmek için zaman kavramının kırılma noktalarında yaşamak.. Tanrım! Düşünmesi bile korkunç! Vizyon tarihinden tam 8 yıl sonra izlemek nasip oldu. Gerçekten çok gerilimli ve sürükleyici bir senaryoydu. Oyunculuklar için herhangi bir söz söylemeye gerek bile duymuyorum çünkü muhteşemdi...

Çok değil, daha birkaç gün önce izlediğim Premium Rush filmiyle yine performansına hayran kaldığım Joseph Gordon Levitt, bu aralar yıldızı parlayan isimler arasında. Aksiyon filmlerinin aranılan isimlerinden biri olacağı su getirmez bir gerçek. Özellikle kurgusu oldukça etkileyiciydi. Her şey iyi güzeldi fakat bir türlü anlam veremediğim bir eksiklik hissettim nedense. İlk bir saatlik zaman diliminde yer yer sıkıldığım anlar oldu lakin sonrasında çok iyi toparlandı. Aksiyonu sanki daha kuvvetli ve hissedilir bir kıvamda olsaydı çok daha verimli olunabilirmiş diye düşünüyorum. Yoksa bunun dışında çok sıkı bir filmdi. Bruce ve Joseph arasındaki benzerlik çok iyi saptanmış ve hikayeye de gayet güzel oturtulmuş. Bundan iyisi şamda kayısı olurdu zannediyorum. :)

-Yerimde siz olsaydınız ne yapardınız?- Muhtemelen herkesin bu soruya verdiği cevap 'Senin yaptığını yapardık' olurdu. Yanlış zaman, yanlış mekan ve yanlış insanla hoş olmayan bir karşılaşmanın bütün bir hayatınızın akışını ters düz edebileceği ihtimalini düşünmek ne hissettiriyor size.? Bu sorunun yanıtını Bradley Cooper kendine has tarzıyla filmimizde zaten yanıtlıyor. Gerçekten de izlediğim en keyifli yapımlardan biriydi. Açık konuşmak gerekirse bu kadar başarılı bir senaryo ve göz dolduran performanslar beklemiyordum. Bradley Cooper için iyi bir oyuncu seçimi olmadığı kanaatindeydim izlemeden önce fakat sonrasında bu ön yargımın ne kadar yersiz olduğun farkına vardım. Hele o gözlerinin derinliğinde insan boğulacak gibi oluyor. Nasıl bir renktir öyle... Hayatta her şeyin bir bedeli vardır değil mi? Bazen ödediğimiz bu bedeller çok ağır olabiliyor maalesef. Getiriler ne kadar yüksek olursa bizden alıp götürdükleri de doğru orantılı oluyor sanırım. Gerçekten böyle bir hap üretilseydi acaba insanlar tüm o risklerini göze alarak kullanırlar mıydı.? Aslına bakarsanız yan etkilerinin belirtilerini görmeye başladıktan sonra çok ta sağlıklı alınmış bir karar olmadığını düşünmedim değil. Fakat her şeye rağmen inanılmaz bir kariyer, para, çevre ve muhteşem bir yaşam standartı. Daha ne ister ki insan.? Tabi ki SAĞLIK.. Tüm dünya sizin olmuş neye yarar. Sağlığınızın gün geçtikçe daha da kötüleştiğini bilmek ve bu karanlık bekleyişle yaşamak ne büyük bir ızdıraptır insana. Hayat her insanın karşısına mutlaka bazı fırsatlar çıkarır. Kimisi bunların farkına varır ve değerlendirmeyi başarır ancak gözlerini kapayarak üç maymunu oynayanlarda çoğunluktadır. Başarı merdivenlerini teker teker çıkmadan atlayarak yükselmenin karmaşık bir labirentte yol aramaktan pekte bir farkı olmasa gerek.. Ya kaybolursunuz yada çıkış kapısını bulursunuz ama o süre boyunca hiçbir şey aynı kalmaz... Muhteşem bir senaryo ile özdeşleşen harika oyunculukların, izleyiciyi sinema adına fazlasıyla doyuma ulaştırdığını düşündüğüm oldukça başarılı bir filmdi. İzlemeye başladığınız dakikalarda ki düşünceleriniz film bittikten sonra tamamen yön değiştiriyor. Biran olsun sıkılmadan ekrana kilitlenerek heyecan ve aksiyonu doruk noktasında yaşatan Seyr-i Sefa yapımlar arasında yerini almıştır arşivimde...

Uzunca bir zamandır Russell Crowe filmi izlemiyormuşum meğer. 2 saat 13 dakika boyunca bir filme katlanmak ve sonunu getirmek oldukça zordur. Hele ki tarzınız değilse ve ilgi alanınızın dışında bir gidişata sahipse. Neyse ki bu film için geçerli olmayan kavramlar bunlar. Açıkçası biraz durağan ilerleyen bir senaryosu vardı. Neredeyse 1 saat 20 dakika boyunca ağır çekimdeymiş gibi bir havası vardı. Sonrasında yavaş yavaş hareketlenmeye başladı fakat aksiyon unsurundan biraz yoksun gibiydi. Tüm bunlara rağmen gayet sürükleyici ve akıcıydı film. İlk başlarda biraz sıkıldım ancak sonrasında kendimi kaptırmışım filmin akışına.

Ölüm ve Yaşam arasındaki ince kırmızı hat üzerinde verilen yaşam mücadelesini etkileyici bir kurgu ile betimleyen başarılı bir senaryo. Her insan hayatta ikinci bir şansı hak eder sözünün doğruluğunu vurgulayan yapımda hepimizin alması gereken büyük dersler olduğu kanaatindeyim.. Büyük bir kanyonda kaya parçasının tutsak ettiği Aron (James Franco); tam 5 gün boyunca hareket edemeden, aç ve susuz olarak verdiği yaşam savaşını sonunda kazanıyor ancak vermiş olduğu kayıp tüm hayatı boyunca eksikliğini hissedeceği bir uzvuyla kısıtlı kalmıyor. Yaşadığı stres, korku ve gerilim ilginç sanılar görmesine sebep oluyor ki öyle bir ortamda bu oldukça normal... Tek mekan filmleri her daim ilgimi çekmiştir. Aslında oldukça zordur bu tarz filmleri izleyiciye beğendirebilmek çünkü çabuk sıkılabiliyoruz farklı ortamlar olmadığı takdirde. Lakin gerilim ve sürükleyicilik unsurları ön plana çıktığı için sıkılmadan keyifle izlettiriyor film kendisini... Eksiksiz ve noksansız uzuvlarımızla nefes alıp verdiğimiz için bir kez daha şükretmemize vesile olan, başarılı ve etkileyici film.

Yüksek temposu, akıcı senaryosu ve göz dolduran oyuncu kadrosu ve performanslarıyla oldukça başarılı ve etkileyici bir filmdi. Leonardo her zamanki gibi mükemmel oyunculuğu ile yapmış olduğu işin hakkını fazlasıyla verdiğini bir kez daha kanıtladı bence. Aslına bakarsanız çok sıra dışı bir senaryo izlediğimi söyleyemem. Birçok filmden alışık olduğumuz sahnelerle bezenmiş olmasına rağmen kendini izletmeyi başarıyor yapım. Aksiyon sahneleri oldukça hareketliydi. Bu manada tatmin etti beni. Oyunculuklar için zaten fazla söz söylemeye gerek yok diye düşünüyorum.

Kesilmiş kafalar, kopmuş kollar ve bacaklar, kan gölüne dönmüş evler vs. Hepimiz biliyoruz ki son yıllarda nedense yapımcıların Korku türündeki anlayışları bunlarla sınırlandı. Mide bulandırmayı gayet iyi başarıyorlar lakin korkutmayı asla. Çok sade bir senaryo ile de ne kadar etkili bir film yapılabileceğinin en canlı örneğiydi bence. Sade bir senaryo diye nitelendirdim ama yanlış anlaşılmasın, bu sadeliğin açılımı aslında az önce bahsi geçen mide bulandırıcılıklardan uzak oluşuydu. Neredeyse 2 saat gibi uzunca bir süre hiç sıkılmadan ve filmden kopmadan ekrana kilitleniyor insan izlerken. Gerilimi iliklerinizde hissedebiliyorsunuz. Bol sürprizlerle dolu senaryoda bilinmezlikler ve tahmin yürütmelerle bir sonraki sahneyi heyecanla bekledim. Gizem unsuru her daim ilgimi çekmiştir zaten. Özellikle sürpriz finaller eminim benim gibi herkesi tatmin ediyordur.. Guillermo Del Toro gibi kült bir yapımcıdan zaten daha kötüsünü beklemek hata olurdu. Her zaman olduğu gibi yine çok kaliteli bir iş ortaya konulmuş. Şiddetle tavsiye ederim.

Senaryosunu geçtiğimiz günlerde izlediğim ''As Bestas'' filmine benzettiğim fakat ona kıyasla daha çok beğendiğim bir yapım. Bu tarz psikolojik gerilim filmlerinde, hikayenin merkezine oturtulmuş olan sosyopatların amacının ve onları neyin motive ettiğinin cevaplarını alamayışımız bazen beni rahatsız ediyor. Rüya gibi manzaralara sahip Toskana'da başlayan film, insanın kanını dondurur nitelikteki fazlasıyla rahatsız edici finaliyle Hollanda'da sona eriyor. Dürüst olmak gerekirse filmin ilk bir saati biraz ağır ve yavan ilerliyor lakin finale doğru gerçekten de insanın sabrını, vicdanını ve benliğini allak bullak etmeyi başarıyor. Spoiler olmaması adına detay veremiyorum fakat o malum sahnede gerçekten kanım dondu. Filmi izledikten sonra, hayatınızdaki insanları ve yaşam tarzınızı sorgulama ihtiyacı hissedebilirsiniz. Elbette bir başyapıt değil lakin izlemeye değer bir film olduğu kanaatindeyim. Psikolojik olarak ziyadesiyle rahatsız edici unsurlar barındırdığı için izlemeden önce bir kez daha düşünmelisiniz.

Hiç tartışmasız son dönemlerde izlediğim ve ciddi anlamda büyük keyfi aldığım oldukça kaliteli filmlerden biriydi. Müthiş kurgusu ve hiç dinmeyen gizemli atmosferiyle izleyiciyi film bitene kadar ilgi odağında tutmayı başaran, kesinlikle izlenilmesi gereken yapımlar arasında..

Toplumun farklı kültür ve etnik yapılarının, günümüzde halen devam etmekte olan uyumsuzluk süreçlerine ve bireyler üzerindeki etkilerine değinen fevkalade bir yapım. Sosyal konuları mercek altına alan hikaye; siyaset, yozlaşma ve ırkçılık gibi kavramları da başarılı bir şekilde harmanlıyor. Çok net söylemeliyim ki, çok uzun zamandır izlediğim ve beni gerçekten derinden etkileyen bir Türk filmi oldu ''Kurak Günler''. Senaryo, oyunculuklar ve kurgu muazzamdı. Altın Portakal film festivalinden çantasına doldurduğu 9 ödülü de sonuna kadar hakediyor. Kesinlikle izlenmeli...

Sinemayı çok yakından takip eden bir izleyici olarak, bu muazzam filmin varlığından bihaber oluşumdan dolayı kendime şaşırdım açıkçası. Bu yorumu yazarken bile, ekranın sol köşesine kayan gözlerim afişi gördükçe içim ürpermiyor değil. Sude hanımın önerisi ve Kaan'ın tavsiyesi ile dün gece izleme fırsatı bulduğum bu gerilim dozu yüksek yapım beni ziyadesiyle tatmin etmeyi başardı. Aşırı derecede yükseklik fobisi olan biri olarak, deyim yerindeyse koltukta hop oturup hop kalktım diyebilirim. Benzer hikayelerde genellikle dağ tırmanışları konu edilir ki aslında filmimiz de öyle bir sahneyle başlıyor ancak bir anten kulesine bu delicesine tırmanış fikri akıl alır gibi değil. Baştan sona gerilim dozu hiç düşmeyen, izlerken birçok sahnede nefesini tutarak irkilmenize sebep olan çok başarılı bir film olduğunu söylemek abartı olmaz sanırım. Kesinlikle izlenmeli.

Son yıllarda izlediğim ve beni derinlemesine etkileyen, hiç abartmıyorum izlerken hüngür hüngür ağlamama sebep olan nadir filmlerden birisiydi. Gerek senaryosu, gerek oyunculukları, kısacası her şeyiyle kusursuzdu. Bugüne kadar birçok felaket temalı film izledik, gördük geçirdik. Ama bu kadar da mükemmelini izlediğimi hatırlamıyorum. Filmdeki duyguyu izleyiciye aktarmayı o kadar iyi başarmışlar ki adeta kendinizi filmin içinde gibi hissediyorsunuz. Özellikle üç sahnesinde hıçkıra hıçkıra ağladığımı söyleyebilirim. Yaşanmış gerçek hikayelerin beyaz perdeye aktarımı genellikle başarılı olmuştur ve izleyiciyi tatmin etmiştir. Bu anlamda türünün en iyi örneği olduğu kanaatindeyim. Özellikle 17 Ağustos depremini birebir yaşamış biri olarak zannediyorum çok sarstı beni film. Allah kimseye yaşatmasın böylesine büyük bir acıyı. O çaresizliğin pençesinde debelenirken tutunmaya çalıştığınız tek şey UMUT oluyor. Hele ki ailenizden bir kayıp verdiyseniz bundan daha kötüsü düşünülemez muhtemelen. Oyuncu kadrosunun sağlamlığı daha da bir kalite katmış yapıma. Naomi Watts, Ewan McGregor çok başarılı performanslar sergileyen sıkı oyunculardır. Ama Tom Holland (Lucas)'ın üstün performansını da es geçmek haksızlık olur. Daha iyisi olamazdı açıkçası. Annesinin elini sımsıkı tutması, yaşına rağmen olgunca davranışları ve tutumu muhteşemdi. Şiddetle izlenmesi gereken nadide yapımlardan birisidir..