Shak

İyi bir polisiye film ama eski. İzlenebilir fakat öyle çok büyük şeyler beklemeyin. Bir uyarı: Sonuna değil de filme odaklanın ki sonunu tahmin edemeyesiniz. Kendi türünün ilklerinden.

Smith "Hancock" gibi değil de bu tarz filmlerde boy göstermeli bence çünkü kendisi böyle rollere tam oturuyor. Filmde (gerçek bir öykü bu arada) gittikçe her şeyini kaybeden, elinde yalnızca oğulcuğu kalan ve onun için sadece onun için mutluluğu kovalayan bir BABAyı izliyoruz. Babanın oğluna yaptığı öğütler ise her yaş için ders çıkarılabilir nitelikte. Ben çok öyle ağlak bir tip değilimdir, hele de filmlerde asla. Ama sonu efsaneydi ve gözlerim yaşardı (ağlamadım). İzleyiniz efendim hem de ailecek.

Gerilim dozunda, ortam iyi verilmiş, oyunculuklar idare ediyor (özellikle de Kidman) Senaryo ise kesinlikle iyi. Filmi izlerken sıkılmazsınız da, çünkü sahneler iyi yerleştirilmiş.

Gerçek bir olaya dayandırılmış bu film ilk başta ilgi çekiyor ve merak uyandırıyor. Fakat sanırım 162 dk. olması dolayısıyla sıkılıyor, bir süre sonra katili bile umursamaz hale geliyorsunuz ve film bitsin de kalkıp işimize bakalım moduna giriyorsunuz. Film bitince de istediğinizi bulamıyor ve iyi bir polisiye izleyeceğinizi düşünürken bu muydu yani diyorsunuz. Üç farklı tanıdık yüz var ama onlar da kurtarmaya yetmiyor. Kısaca sıkıcı.

Bu yapımı neden bu kadar çok kişi beğenmiş inanın bilmiyorum. Elbette bu yapımın arkasında bir fikir var ama distopik bir İngiltere dışında yalnızca fikirler yeterli olmaz; hele de konu yedinci sanatsa. Bakınız arkadaşlar ben hayatım boyunca bu "In Time" kadar overrated bir iş görmedim. Tamam fena değildir (hı hı), izle geç türündendir, içinde "kissed by fire"lar barındırır (hem de üç tane -analı kızlı) ama yapım o kadar mantık hatası barındırıyor ve o kadar klişemsi ki, paçavranın paçavrası olamaz. Bir de içine Timberlake koymuşlar -kimileri de yazmış "ay ne güzel oyunculuk" e yok artık-, bilmem kaç yüz yıllık hayatı boyunca (Kimse o kız yeni nesil diye ağlamasın, babasında milenyum var.) babası tarafından -nasılsa asırlarca- hep engellenmiş ve el bebek gül bebek büyütülmüş öyle ki yeni gördüğü bir erkekle (belki de ilk) ""çırılçıplak"" yüzmeye giden [O neydi bu arada ya! O kadar saçmaydı ki senariste acıdım lan, biri bir el atsın adama -ki kendisi iyi işler de yapmıştır ilginç yani. (bkz. Lord of War, Truman Show, Gattaca)] ve tekte tabanca kullanmayı bilen birini koymuşlar, farklılık olsun diye Murphy'i de koymuşlar. Kısaca çöp desem; çöp en azından bir kez yarar sağlamıştır ve işe yaramıştır, yani diyemem. Film demeye zaten dilim varmaz: İZLEMEYİN.

Bu türü sevsem de yine kendim bir şeyleri çözmek isterim, bir şeyleri fark etmek isterim. Ama maalesef olmadı bu sefer. Filmi bir kez izleyip analiz okuyunca da kendimi spoiler yemiş gibi hissettim. Cidden çok ağır (ee David Lynch) ve bir anda dalınamayacak bir film. Bu türde ustalaşıp öyle gelmeli ama yine de izleyince "Öncekiler de film miymiş" diyeceksiniz. Analizi okuduktan sonra bir daha izleyin kesinlikle. Hatta önce "Lost Highway" izleyin bu filme kıyasla daha kolaydı anlaşılması.

Zaten bir filmde oyunculuk yoksa o iyi bir film değildir. Çünkü fikir ne kadar orijinal ve özgün olursa olsun o ortama giremezsiniz, empati kuramazsınız ve dolayısıyla sıkılırsınız. Marvel'la ünlenmiş o arkadaş, Now You See Me 2'de role tam oturan grubun kızı (bkz. Cloverfield) -bir daha anne rolü yapmasın lütfen- ve birkaç tane de yan rolcü oyuncunun yanında settekilerin çocuklarını da oynatmışlar sanırım. Çocuklar da "anne sütüm nerede, anne ayakkabım sıkıyor, baba ne oluyor bi cevap ver ya" şeklindeler. Ben de beyin yakan film olarak duyup görmüştüm de yok, boş verin.

Klişe ana fikir, klişe senaryo, klişe "tiplemeler", klişe... şeklinde devam eden, hatta üstüne üstlük "Hadi bir de star oynatalım da izlensin." denilmiş ve tarif gereği bolca Hollywood sosu boca edilmiş bir film iyi olabilir mi sizce? Üzgünüm Damon -neden buradasın onu da bilmiyorum tabii ama- olmamış be, sen bile kurtaramamışsın. Filmin tek artısı ise CGI.

Bu tarz filmlerde âdet olduğu üzere film bittiği zaman afallamış halde credits'e bakmaya devam eder, "Nereyi kaçırdım acaba? Devam filmi mi var? Bu nasıl senaryo gibi?" sorularla baş başa kalırsınız. Bu hissiyatı gidermek için yapmanız gereken tek şey ise filmi bir hafta sonra bir daha izlemektir. Onun dışında bu tarz bir yapımın sinemaya geçmesine vesile olduğu (daha doğrusu filmi taşıdığı için) Bale'e de buradan selam olsun. Bu tarzı sevmiyorsanız gerek yok.

Türü sevenlerin kesinlikle izlemesi gereken bir film. Vakit kaybı değildir ama dikkatinizin bir kez bile olsun dağılmaması gerek. Filmin kurgusu yerinde yapılmış ama kimi nerede bıraktığınızı da unutmamanız gerekiyor. Çıkardığım sonuç: Her zaman seçim yapmama şansımız vardır. Ayrıca bunu beğendiyseniz pek başarılı olmasa da "Butterfly Effect"i de tavsiye ederim. (Bu arada "Nemo" Latince "nobody" demek.)

"Le Transperceneige" isimli Fransız eserinden uyarlanan bu filmimizde verilmek istenen mesaj klişe olsa da, fikir cidden yaratıcı. Birçok göze giren mantık hatasının -ki bunlar bazen "yok canım" da dedirtiyor- yanı sıra düşük bütçesi de kendini belli ediyor. Bunlara rağmen bu güzel fikri için izlenmeli, çünkü sinemanın amacı da farlı dünyaları görmek ve oralara yolculuk etmek değil midir?

Stephen King'in aynı adlı hikayesinden uyarlanan bu film, gerilimi dışında vasat olmuş bence. Beyniniz sonuna kadar zorlanıyor ve çoğu şey anlaşılmıyor. Yer yer David Lynch izliyormuşum gibi oldum. Tavsiye edilir.

II. Dünya Savaşı'nın dolaylı kazananı Alan Turing'in -ki hepimiz onun adını Turing Testi ile duymuşuzdur- hayatını anlatan bu filmin hiçbir eksiği yok. Bakınız bu adamın yaptığı iş kesinlikle küçük değil. Üstüne bir de yaşarken ve öldükten ancak 50 yıl sonraya kadar adı anılmıyor, neredeyse kimse değerini bilmiyor. Üstüne bir de cinsel eğilimi yüzünden (amacım kesinlikle farkındalık yaratmak değil) acılar çekiyor ve ancak öldükten 60 yıl sonra şöyle bir madalya veriliyor. İzleyin, izlettirin.

Ted Chiang'in "Story of Your Life" adlı hikâyesinden uyarlanmış boş ya da anlamsız bir film değil elimizdeki. Aksine, başından sonuna kadar zevkle izlettiren ve sonunda da "neydi be" diyeceğiniz bir film. Şöyle sakin sakin bir şeyler izleyeyim diyorsanız şiddetle tavsiye ederim.

Bu film aslında "Vurdulu Kırdılı" ya da "Gerileyim"e dahil olmaması gereken bir film. Japonlar'ın Çin'i işgal ettikleri bir zamanda (1937) geçiyor. Eğer savaşı ve ardında bıraktığı yıkımı merak ediyorsanız buyrun: mükemmel sunum.

Fantastik duyup da heveslenmeyin, farklıydı tabii ama ucuzdu da. İşte Netflix var, Will Smith var, bu kadar... 6/10